Το ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων, η Υπερία, Πατάγη, Πλατάγη, Παγκάλη, Ψυχία, Καρκησία και Μελανία των αρχαίων, η Αμολγός, Αμουργός, Αμουργία, Αμοργία και Αμοργός των νεώτερων από το φυτό αμοργίς, ένα είδος λιναριού από το οποίο, στην αρχαιότητα, φτιάχνονταν οι σέξι και ακριβοί αραχνοΰφαντοι χιτώνες, οι «άλικοι αμοργίδες», που αποκτούσαν κόκκινο χρώμα με βαφές από το σπάνιο φυτό του νησιού, τη ροκκέλα τη βαφική.
Αμοργός - Χώρα.
Φτάσαμε στο λιμάνι των Καταπόλων (της Κάτω Πόλης) στις 15:20 το μεσημέρι της Τρίτης 29 Αυγούστου 2017 με το Blue Star Naxos, ερχόμενοι από το Κουφονήσι. Τα σχόλια γνωστών και φίλων για την Αμοργό ήταν μάλλον αρνητικά. Το μόνο δικό μας αρνητικό ήταν ο τραυματισμός της Άννας που τη δυσκόλεψε αρκετά στις μετακινήσεις και αναγκαστήκαμε να περιορίσαμε τις πεζοπορικές μας διαδρομές στις απολύτως απαραίτητες και αφήσαμε αρκετούς προγραμματισμένους προορισμούς για το απώτερο μέλλον. Δεν έχει σπουδαίες παραλίες. Έχει μία όμορφη Χώρα και συμπαθητικά χωριά. Δεν έχει έξαλλη νυκτερινή ζωή όπως άλλα «δήθεν» νεολαιίστικα κυκλαδονήσια. Έχει όμως τη δική της απλή κι ανεπιτήδευτη προσωπικότητα, ένα άγριο ανάγλυφο που δεν το βρίσκεις στα περισσότερα νησιά μας. Ένα σχεδόν μονότοιχο ολόλευκο μοναστήρι που γαληνεύει αυτά τα σκληρά και απότομα βράχια. Άφθονα μονοπάτια για πεζοπόρους που θέλουν να σεργιανίσουν στις αμοργιανές μυρωδιές, να αφουγκραστούν την εκκωφαντική ησυχία - αν δεν φυσάει - ατενίζοντας αφ’ υψηλού τα χρώματα της Αμοργού και τον ατελείωτο ορίζοντα του Αιγαίου μας!
Ένα βαθύ μπλε που σε καθηλώνει!
Μας άρεσε η περιοχή, το καλντερίμι και η Μονή της Παναγίας Χοζοβιώτισσας. Το ξωκλήσι της Αγίας Άννας και η μικρή βοτσαλιά από κάτω τις ώρες που δεν είχε κόσμο. Η Χώρα. Τα ερείπια του αρχαίου πύργου στον αρχαιολογικό χώρο της Αρκεσίνης. Το Ξυλοκερατίδι και η πεζοπορική διαδρομή μέχρι το Μαλτέζι. Οι οδικές διαδρομές από τη Χώρα στα Κατάπολα και από τη Χώρα στην Αιγιάλη. Η αμμουδιά Λευρωσσός.
Δεν μας άρεσε αυτό το μασκάρεμα για να επιτραπεί η είσοδος στους μη ευπρεπώς ενδεδυμένους/ες στη Μονή Χοζοβιώτισσας. Που δεν είδαμε ρασοφόρο στη Μονή. Η απαγόρευση της φωτογράφησης μέσα στην εκκλησία της Μονής – οι περισσότερες μηχανές πια δεν χρειάζονται φλας για να φωτογραφίσουν στους εσωτερικούς χώρους, αν αυτός είναι ο λόγος. Το άσπρο τσιμεντένιο κουτί για να βγαίνουν ίσως από τα ρούχα τους οι γυμνόστηθες κοπέλες κάθε ηλικίας και σωματικής διάπλασης στη μικρή παραλία της Αγίας Άννας. Η παραλία της Καλοταρίτισσας και του Αγίου Παύλου από κοντά. Που ένα από τα προτεινόμενα αξιοθέατα του νησιού είναι ένα ναυάγιο. Που πολλές ταβέρνες στη Χώρα κλείνουν ουσιαστικά τα σοκάκια το βράδυ, βάζοντας τα τραπέζια τους καταμεσής με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η φωτογραφική σου μηχανή από τα τζατζίκια, εσύ από τις λαδιές και τα πιρούνια οι δε σερβιτόροι από τις βακτηρίες της Άννας! Η θέση του αγάλματος της μούσας Ερατώς (ή Ερατούς) και το απαγορευτικό σήμα στον χωματόδρομο που οδηγεί σ’ αυτήν. Η έλλειψη οδικής πρόσβασης προς την παραλία Μαλτέζι.
Όσοι ενδιαφέρεστε για περισσότερες λεπτομέρειες, φωτογραφίες, συντεταγμένες κλπ, πιέστε εδώ…
Πιέστε εδώ… να δείτε το μικρό μας βίντεο στο Vimeo. Επιλέξτε υψηλή ανάλυση (HD 1080) και πλήρη οθόνη.
Δεν προτείνω το YouTube γιατί μήνες μετά την ανάρτηση του βίντεο και χωρίς να υπάρχουν απαγορευτικές ενδείξεις τότε ότι υπήρχε πρόβλημα με πνευματικά δικαιώματα, ελληνικές εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων, μπλόκαραν το βίντεο παγκοσμίως! Δεν έσβησαν τον ήχο μόνο στο τμήμα που ακούγεται μουσική των πελατών τους αλλά μπλόκαραν όλο το βίντεο.
Χρύσανθος Γ.
